Prva premijerka Italije – Đorđa Meloni

Parlamentarni izbori u Italiji, na kojim je većinsku pobjedu odnijela ultradesničarka Đorđa Meloni (Braća Italije – Fratelli d'Italia), održani su 25. septembra. Njeni glavni protivnici bili su bivši premijer te države Enriko Leta (Demokratska partija) i Mateo Salvini (Sjeverna liga – Lega Nord). 

Meloni je rođena u Rimu 1977. godine. Započinje političku karijeru 1992. sa svega 15 godina kao članica Omladinskog fronta, podmlatka neonacističke partije Italijanski socijalni pokret. Ta partija je osnovana od strane pristalica suštinskog tvorca fašizma i Hitlerovog uzora – Benita Musolinija. 

Izvor: Fox

„Da prirodnoj porodici, ne LGBT lobiju!“ – jedna je od izjava Melonijeve i ideologija kojima se vodila tokom kampanje za ovogodišnje izbore. Pored snažne osude prema LGBT zajednici, takođe neki od njenih stavova ticali su se i zabrane abortusa, kao i protivljenju briselskoj politici. 

Praćena mračnom prošlošću koja se odnosi na Drugi svjetski rat, Italija je često koračala na ivici desničarskog puta, ali se nikada od uspostavljanja Italijanske Republike nije potpuno našla u toj poziciji. Podsjećanja radi, ona se pridružila Evropskoj uniji 1958, trinaest godina nakon rata, kao jedna od zemalja osnivača, kada je i usvojila sistem evropskih vrijednosti. Politika Melonijeve je oštar udarac na taj sistem vrijednosti. Manjinske grupe u Italiji su u novorastućem strahu od diskriminacije i potpune izolacije, baš zbog njenog političkog djelovanja. 

Naime, usljed izborne kampanje Đorđe Meloni, nastupili su i protesti mladih. Strah od neizvjesne budućnosti u koju ih nova liderka može odvesti se manifestovao u pobunu. Tako su studenti jednog od najstarijih i najuglednijih univerziteta u Italiji, Univerziteta Sapienca, protestovali protiv Braće Italije, koji su došli da učestvuju na jednoj univerzitetskoj konferenciji. Neki od njih su nosili natpis „Fašisti, van Univerziteta Sapienca“. Miran protest je eskalirao i došlo je do intervencije policije, koja se na surov način obračunala sa njima.  

Izvor: Il tempo

Šta je to zbog čega se Evropa okreće udesno? Da li je radikalni talas samo trenutno naišao ili je tu da nas sve povuče u dubine prošlosti od koje smo se kao kolektivno društvo jedva oporavili? 

Činjenica je da se naš kontinent bori sa desničarskim strukturama u više država. Švedska je još jedan primjer, čiji trenutni premijer dolazi iz konzervativne stranke Umjerenih (Moderata samlingspartiet). Ne zaboravimo Viktora Orbana, premijera Mađarske još od 2010. godine, koji takođe pripada istoj političkoj struji. 

Očigledna je jedna realnost, a to je da neonacizam snažno uspostavlja svoje pipke u političkom teatru Evrope, direktno utičući i na nas. Đorđa Meloni je dobila podršku bivšeg dugogodišnjeg premijera Italije i medijskog tajkuna - Silvija Berluskonija, i glavni je koalicioni partner u novoj Vladi. Potpredsjednici Vlade koju je predvode Braća Italije su Antonio Tajani (iz Berluskonijeve partije Naprijed Italijo – Forza Italia) i Mateo Salvini. Samim tim, dodatno možemo imati uvid u to kakva je politička situacija u ovoj zemlji. 

Glavno sredstvo pomoću kojeg ovakvi politički akteri dolaze na vlast jeste populizam – obećanja u vidu povećanja novčanih zarada, lažna uzbuna oko otimanja nacionalnog identiteta, upotreba religije u borbi protiv LGBT zajednice i kao opravdanje za prenaglašeni tradicionalizam koji je daleko od ugroženog. O sličnim situacijama smo imali prilike da svjedočimo i na našim prostorima, zbog čega je jako važno da se političke manipulacije stave pod reflektor. 

Međutim, određena djelovanja prve premijerke Italije nas dovode do stanja zbunjenosti. Nedavno se sa koalicionim partnerom Berluskonijem razišla u stavovima oko ruske agresije na Ukrajinu. Ona snažno osuđuje rat koji je šokirao svijet ove godine, dok je Berluskoni neko ko već duže vrijeme podržava Putina. 

Da li je ovo politički paradoks, da se jedna ličnost kao što je Meloni protivi neprestanoj Putinovoj agresiji ili je ipak riječ o dodvoravanju Evropskoj uniji?

Tako je njena zvanična posjeta Briselu izgledala drugačije nego što se moglo zamisliti. Iako je tvrdila da moć Evropske unije blijedi, čini se da je promijenila svoj nastup pa je ovog puta bila optimistična povodom budućnosti Unije. Sa druge strane evropski zvaničnici nijesu htjeli da održe pres konferenciju sa njom. 

Evropska unija je opredijelila 750 milijardi eura za obnovu i otpornost, od čega 200 milijardi sljeduje Italiju. Moguće je da je to jedan od faktora koji su uticali na optimizam Melonijeve.

Svakako, treba pažljivo da pratimo sljedeće korake prve premijerke Italije. Njen dolazak na vlast obilježava 100 godina od Marša na Rim, koji su izveli italijanski fašisti na čelu sa Musolinijem. 

Izvor naslovne fotografije: Reuters